Nog slechts enkele dagen en dan weten we eindelijk waar we aan toe zijn.
Maken we de rekening op.
Leef alsof iedere dag je laatste is klinkt mooi maar heeft natuurlijk weinig met de werkelijkheid te maken.
Want morgen moet je er ook weer staan. En moeten er ook rekeningen worden betaald, wordt er van je verwacht dat je toch een beetje fris en fruitig op je werk verschijnt.
Maar dat is binnenkort anders.
Onze laatste dag wordt nu wel heel concreet. Er is zelfs een datum aan gehangen. En die datum is nabij.
De uitnodigingen voor de laatste dag van je leven zijn verstuurd. Met vrienden, kennissen en ach wat geeft het, met iedereen treden wij dit memorabele moment tegemoet. We gaan helemaal los!
De Maya’s gaven het reeds lang geleden aan, in 2012 gaat het gebeuren.
De mens zou de mens niet zijn als zij niet vanuit een natuurlijke nieuwsgierigheid op de proppen zou komen met de oeroude vraag: ‘Maar hoe dan?’
Inventief als de mens is om haar vragen zelf van een antwoord te voorzien was daar al snel een allesvernietigende zonnestorm, waarvoor helaas tot op de dag van vandaag geen enkel wetenschappelijk bewijs bestaat maar who cares.
Mysterieuze planeten werden in het leven geroepen, zoiets doet het bij ons aardlingen altijd goed.
Zelfs een omkering van de magnetische polen zou een optie kunnen zijn. De laatste keer dat dit plaatsvond is toch alweer zo’n slordige 780.000 jaar geleden. Zou dus wel weer eens tijd worden.
En hoewel uit fossiele resten is gebleken dat dit destijds niet tot vernietigende gevolgen heeft geleid wil dat natuurlijk niet zeggen dat dat nu weer het geval is hè?
Nee, er is ons een einde der tijden beloofd en die laten wij niet ongemerkt aan ons voorbij gaan.
Apotheose to the max!
Maar nu beweren die Maya’s dat er geen sprake is van het einde der tijden doch slechts het einde van een tijdperk.
De zogenaamde kalender van de lange telling komt in december 2012 aan zijn einde en net als wij dat in de huidige tijd gewend zijn gooit men de kalender daarna niet weg.
Men slaat het laatste blaadje om naar het nog onbeschreven blad van de eerste dag van een nieuwe telling.
Eigenlijk een soort Nieuwjaarsdag dus.
En dat doen de Maya’s dan niet iedere 365 dagen.
Oh nee, een dusdanige frequentie zou de essentie slechts uithollen.
Je krijgt dan al gauw zoiets ordinairs als oliebollen, champagne en veel vuurwerk om de illusie van een keerpunt naar een betere wereld te creëren.
Dan kan die kalender wel van tafel en doen we gewoon met regelmaat een stille tocht voor ons bestaan.
Nee, de Maya’s doen dat anders.
Zo eens in de 5200 jaar vinden zij het een mooi moment voor bezinning, zetten zij de hodometer van het leven weer op nul, laat men alle slechte gewoonten achter zich en rest slechts een nieuw tijdperk vol verwachting, een schone lei, nieuwe ronden, nieuwe kansen.
Dat klinkt wel als een zeer teleurstellende Apocalyps…
We zullen het dus gewoon zelf moeten doen.
Leef iedere dag alsof het je laatste is.
Ooit komt het goed.
Danielle Versteijne 